Purgatorem animae derisit Jacobus ignem,
Et sine quo superum non adeunda domus.
Frenduit hoc trina monstrum Latiale corona
Movit & horrificum cornua dena minax.
Et nec inultus ait temnes mea sacra Britanne,
Supplicium spreta relligione dabis.
Et si stelligeras unquam penetraveris arces,
Non nisi per flammas triste patebit iter.
O quam funesto cecinisti proxima vero,
Verbaque ponderibus vix caritura suis!
Nam prope Tartareo sublime rotatus ab igni
Ibat ad aethereas umbra perusta plagas.