Ang pagdating mo'y tulad nang isang bagyo;
Biglang nabago ang takbo ng mundo;
Bayan na dati'y maingay at puno ng mga tao;
Ngayon mga pangarap ay tila naglaho.
Ang bawat isa sa atin ay sinubok na tunay;
Kung ang pananampalataya ay ugat na matibay;
Ang isip at puso ay nasukat ng Maylalang;
Kung pag-ibig o pag-iimbot ang siyang laman.
Ang mga musmos ay laging nananabik;
Laging tanong ay kailan manunumbalik;
Nais nang makaalpas sa pagkakapiit;
Nang masulyapan ang makulay na langit.
Sa panahon na ito na puno ng pangamba;
Ang kailangan natin ay pagkakaisa;
Taglayin sa puso ang ating pag-asa;
Tiwala sa Panginoon ang ating sandata.
Tiwala (trust)
Normita Labao
(C) All Rights Reserved. Poem Submitted on 05/29/2020
(9)
Poem topics: , Print This Poem , Rhyme Scheme
Previous Poem
Next Poem
Write your comment about Tiwala (trust) poem by Normita Labao
Joan Bautista: Nice poem Mie(mare).so inspiring. I hope maging okay n ang lahat . Magtiwala Lang tayo sa kanya
Manny Galang : Nice mare.
Zenaida Dimabuyo: Nice poem ate Normie
Marilou C. Santos: It's nice... Good job po. Congrats...
Jackyline L. Sanchez: Maganda at nakaka inspired kailangan talaga tiwala Po sa poon may kapal na ciang lumikha at pag asa ay huwag kalimutan
kidz : very nice poem..
Precious: Very inspiring poem
Best Poems of Normita Labao